Czego nie wolno mówić naszemu dziecku?

Często nie zastanawiamy się i nie zdajemy sobie sprawy, jak wielki wpływ na świadomość i podświadomość dziecka mają nasze słowa.

Mówimy naszym dzieciom automatycznie wyrazy, zdania często wykorzystywane w rodzinie lub wśród znajomych.

Przy czym, wydaje nam się, że te słowa wyglądają absolutnie nieszkodliwie, ale...lepiej tego więcej nie powtarzać.

Oto kilka bardziej popularnych zwrotów do dzieci:

1. „Zostaw mnie w spokoju!” - Słysząc takie słowa pod swoim adresem dziecko zaczyna zastanawiać się: Czy naprawdę jest kochane?, Czy jest ważne dla swoich bliskich? Jakie miejsce zajmuje w rodzinie? Nie odrzucajcie dziecka. Wysłuchajcie, pokażcie, jakie jest ono dla was ważne. Jeśli nie macie czasu w danej chwili, albo jesteście zmęczeni, to powiedzcie dziecku, że wysłuchacie go kiedy będziecie mogli. Spełnijcie obietnice!

2. „Nie płacz!” - jest jednym z najpopularniejszych zdań rodziców. Mówiąc to, dajecie dziecku do zrozumienia, że jego uczucia i emocje albo to nad czym płacze jest nieważne, niegodne uwagi - jest nieistotne. Postarajcie się zrozumieć, dlaczego płacze? Co spowodowało rozpacz malucha? Pokażcie dziecku, że rozumiecie jego uczucia, przytulcie, pocałujcie, uspokójcie. A kiedy dziecko będzie wyciszone, wtedy można porozmawiać z nim, o tym co można byłoby zrobić, żeby uniknąć tej sytuacji.

3. „Jesteś taki...” (głupi, leniwy, kapryśny itd.) - staramy się nie oceniać osobowości dziecka w całości, nie stosujemy przymiotników. Słysząc takie oceny dziecko zaczyna myśleć, że naprawdę jest głupie, leniwe itd.; Zdanie bliskich w tym wieku jest bardzo ważne. Przecież wy jesteście głównymi autorytetami dla dziecka! Ufa waszemu zdaniu. A później my jesteśmy zdziwieni, dlaczego dziecko jest niepewne siebie? Dlaczego jest takie nieśmiałe itd.; Jeśli nam coś się nie podoba w zachowaniu malucha, lepiej ocenić konkretne jego zachowanie np. nie „jesteś głupi”, tylko „źle pomyślałeś” lub „ nie postarałeś się”. Zamiast „jesteś wredny”, możemy powiedzieć „chcesz zrobić mi na złość. To nie jest miłe” albo ''nie ładnie się zachowujesz. Zastanów się”.

4. „Dla czego nie możesz być jak...” (brat, siostra, córka sąsiadów, znajomych itd.) - Takie porównania są niebezpieczne. Przedszkolak, słysząc takie porównania, zaczyna myśleć, że jeśli ktoś jest lepszy od niego, to znaczy, że on jest GORSZY! Nie wzbudzamy w naszym dziecku KOMPLEKSÓW NIŻSZOŚCI. On jest niepowtarzalny, doceńmy jego indywidualność!

5. „Pośpiesz się!” - takie zdanie pojawia się w sytuacji, kiedy MY się spieszymy. Chcemy, żeby dziecko wszystko robiło szybko i sprawnie, ale zapominamy, że ono musi na początku oswoić to, co my robimy odruchowo latami. Pośpieszając dziecko i wyrażając niecierpliwość do jego prób samodzielności, czy po prostu nie rozumiejąc jego temperamentu pokazujemy, że ono nic nie umie, nic nie potrafi, że to jak ono to robi, nas denerwuje. Co może wywołać u dziecka zamykanie w sobie, cofanie emocjonalne, stres itd; Przewidując podobną sytuacje rozplanujcie czas tak, żeby dziecko zdążyło ubrać się i było gotowe na czas. Próbujcie zmotywować dziecko, wymyślajcie wyścigi, zabawę.

6. „Daj ja tobie pomogę, bo nic Ci nie wychodzi” - mówiąc to często programujemy dziecko na niepowodzenie. Wzbudzamy w nim niepewność siebie. Przedszkolak, oswajając ten świat stara się nauczyć samodzielnie funkcjonować, wykonywać czynności samoobsługi, nauki itd.; Jeśli próbujemy „ułatwić” mu życie i wszystko robimy sami - niczego go nie nauczymy. Później jesteśmy zdziwieni: „Dlaczego on jest taki niesamodzielny?” „Dlaczego boi się coś robić?” „Dlaczego jest niepewny siebie?”

7. „Weź, tylko daj mi spokój” - częsta zmiana ścisłego zakazu na wymuszone pozwolenie pokazuje dziecku, że ta metoda (marudzenie, krzyk histeria, kaprysy) może pomóc osiągnąć wszystko co tylko chce od rodziców. Takim zdaniem budzimy w dziecku manipulatora, gotowego „grać” na naszych słabych stronach. Bądźcie konsekwentni!

8. „Natychmiast przestań!” – żadne z Was nie pozwoliłoby sobie na to aby powiedzieć to stwierdzenie do kogokolwiek takim tonem. Bo każda osoba dorosła poczułaby się urażona takim zwrotem. Dziecko też czuje się urażone, ale jednocześnie czuje się całkowicie bezsilne i bezradne. Zamiast "przestać" i "uspokoić się" zaczyna protestować. Nie szanując własnego dziecka, nie możemy oczekiwać, ze ono nas będzie szanowało. Poproście wasze dziecko aby przestało robić to, czego nie wolno. I wytłumaczcie dlaczego? Przy takiej formie zwrotu, jest więcej szansy, że dziecko zareaguje stosownie.

9. Pochwała („zuch”, „brawo”, super” itd.) - szukajcie jak można więcej słów pochwały przy ocenianiu sukcesów waszego dziecka. Jeśli często używamy tego samego słowa, to ono traci swoją wartość i już nie budzi zaufania. Chwalcie swoje dzieci więcej i częściej.

Powodzenia!
Z wyrazami szacunku dr Albina Rezuanova